Welke macht?

Vorsten oefenen heerschappij uit over de aan hen onderworpen volken
en wie macht heeft laat zich weldoener noemen.              Lukas 22: 25

Deze nogal politiek getinte woorden spreekt Jezus tot zijn leerlingen nadat zij samen de Paasmaaltijd van brood en wijn hebben gevierd. Want uitgerekend na deze Joodse maaltijd, die aan de vooravond van Jezus’ kruisiging een nieuwe christelijke betekenis krijgt, ontstaat er bij de leerlingen een discussie over wie de belangrijkste is.
Je kunt je dan ook afvragen hoe diep de leerlingen door de tekenen en de woorden van Jezus zijn geraakt en of het nu wel zo gepast is om hier op dít moment met elkaar over te praten. Maar het gebeurt en … staat hun reactie niet model voor de manier waarop wij soms reageren? Ook bij ons komen gebeurtenissen in de wereld wel - even - binnen maar vervolgens zijn we al gauw weer met ons eigen leven bezig (al is dat soms ook heel begrijpelijk).

Naar aanleiding van deze discussie onder zijn leerlingen spreekt Jezus over aardse machthebbers. Hij noemt geen namen maar iedereen denkt natuurlijk aan de Romeinse keizer die regeert als een godheid op aarde, ook over Israël.
Het is in onze tijd niet anders: een machthebber voert nu al een jaar een bittere oorlog om zijn gebied uit te breiden omdat hij een oude droom van een groot en machtig rijk najaagt. Deze despoot verheerlijkt in een stadion vol mensen (die daar vast niet uit vrije overtuiging zitten) zijn ‘bijzondere militaire operatie’ in de strijd tegen wat hij het neo-nazisme noemt en het decadente westen met zijn losgeslagen opvattingen.
De wereld is na 2000 jaar maar weinig veranderd: alleen zijn er nu andere namen en andere machthebbers, het gaat over andere landen en er is modern oorlogsmaterieel met alle gevolgen van dien.

Deze woorden van Jezus zijn daarom onverminderd actueel. In zijn tijd stond het Koninkrijk van Gods liefde tegenover het Romeinse Rijk van macht. In onze tijd zijn er in Europa twee leef- en denkwerelden die haaks op elkaar staan.
Zó moet het onder jullie niet, zegt Jezus als Hij over die aardse machthebbers spreekt. Zelf draagt Hij een ándere macht uit die in eerste instantie weerloos lijkt tegenover wereldse machten van geweld. Gods goede macht van liefde is kwetsbaar en delft het onderspit tegenover de Romeinse soldaten die Jezus kruisigen.
Toch maakt God zo op een bijzondere manier waar wat Henriëtte Roland Holst zegt in een gedicht: ‘De zachte krachten zullen zeker winnen’. Dat zien we na drie dagen op de Paasmorgen als de Romeinse soldaten het afleggen tegenover het geopende graf.
Jezus houdt aan de vooravond van zijn dood zijn leerlingen – maar ook óns – die andere niet gemakkelijke weg van het leven voor: dienen, zorgen, helpen, er zijn voor elkaar. Dat is echt geen simpel toepasbaar recept voor een betere en veilige wereld maar wel een wezenlijke manier van met elkaar omgaan die een betrouwbare weg naar de toekomst baant.
Laten wij in ons persoonlijk leven dit woord van Jezus ter harte nemen in deze weken voor Pasen en ons daarin aan elkaar laten zien als mensen die geraakt zijn door het geheim van Jezus’ overgave aan Gods wereld. Zo kunnen wij binnen onze vaak kleine menselijke mogelijkheden iets van Gods goedheid uitstralen.
Jezus’ donkere pad voert tóch naar het licht van Pasen en wijst naar de overkant van Leven. Zo nodigt Jezus ons uit om, gedragen en geïnspireerd door Hem, iets van hemelse barmhartigheid op aarde te laten zien.

Ds. Evert van der Veen